De sky is de limit, tot je ziek wordt

16 Apr, 2013

Door: Ingrid Dekker

Veel jongeren hebben in hun puberteit een zeer gevuld leven. Aangestuurd en geleid door o.a. ambities, talenten, experimenteerdrift en rebellie ondernemen ze van alles en zoeken ze hoe ze in het leven willen staan. Aan de ene kant is er een groep die de school als een noodzakelijk kwaad ziet en vooral gericht is op, liefst onbeperkt, uitgaan en ‘chillen’, wat gepaard kan gaan met veel alcoholinname en/of experimenten met softdrugs. Aan de andere kant zie je de jongeren die hard werken op school en vaak ook nog aan sport en/of muziek doen of nog andere nevenactiviteiten hebben. Daartussenin zie je mixvormen van deze twee groepen, waarbij het hebben van een bijbaantje bijna algemeen goed is.

Bij jongeren die de ziekte van Pfeiffer krijgen en klachten houden na de acute fase zie je dat hun leefpatroon omslaat naar het spiegelbeeld van het gevulde bestaan. Zij kampen na de eerste verschijnselen, te weten keelklachten die langer dan een week aanhouden, koorts en opgezette lymfklieren, nog maandenlang en soms zelfs langer dan een jaar met zware vermoeidheid. Ze zijn te moe om hele dagen naar school te gaan. Ze hebben te weinig energie om uit te gaan, te sporten en te werken.

Veel jongeren die zich zo moe voelen, lijden eronder dat ze voor hun gevoel niet op een natuurlijke manier hun weg kunnen vervolgen. Ze moeten van veel vaste bezigheden en plannen afzien, terwijl hun vrienden en klasgenoten wel volop actief zijn. Het geeft hun zelfvertrouwen een knauw dat ze niet meer mee kunnen komen in het groepsleven en zich thuis ook niet kunnen meten met de dynamiek van de andere gezinsleden. Ze hebben het gevoel dat hun leven stilstaat terwijl anderen doorgaan met hun ontwikkeling.

Sommige jongeren blijven proberen om actiever te zijn dan ze eigenlijk aankunnen en stoten keer op keer op hun grenzen. Ze raken nogal eens in een dip en worden lusteloos.
Ze zien niet dat zij door hun ziekte een ander groeiproces doormaken dat heel waardevol is in hun verdere leven. Maar wel leren ze in deze fase al dat je leven ineens een andere wending kan nemen waar je niet op bedacht was. En ze ervaren wat het betekent om niet op wilskracht te kunnen functioneren, niet prestaties de boventoon te kunnen laten voeren. Ze leren maat te houden en rekening te houden met grenzen. Ze leren wat het is kwetsbaar te zijn en steun te vragen en te ontvangen. Het kan zijn dat ze ook vervulling leren vinden in de rust die ze in hun leven inbrengen, dat ze inspiratie vinden in de natuur. Door wat ze missen realiseren ze zich waar hun hart naar uitgaat en wat ze echt belangrijk vinden in het leven.

Homeopathie uit de praktijk
Alex Leupen: Een moeder komt met haar 15-jarige dochter op consult in verband met klachten na de ziekte van Pfeiffer. Ze werd drie maanden eerder ziek: keelklachten met hoge koorts. Het bloedonderzoek was positief voor een recente infectie met het Epstein Barrvirus.
Het meisje doet atheneum VWO (tweetalig). Ze blijft erg moe, ze kan alleen de eerste drie lesuren naar school. Ze heeft veel moeite met leren en concentreren. Ook heeft ze niet meer de energie om te sporten en om met vriendinnen leuke dingen te ondernemen. Voordat ze ziek was kon ze heel goed en veel leren, sportte ze driemaal per week en was ze sociaal erg actief.
Een belangrijk middel voor moeheid tijdens en na de ziekte van Pfeiffer is Phosphoricum acidum. Na Ph-ac 200K elke drie weken, was ze na zes weken nagenoeg hersteld.

Meer informatie:
www.krokuscreatie.nl
www.homeopathie-utrecht.nl