Puzzelen

19 Oct, 2015

Door: Puzzelen

Sommige patiënten komen binnen met een duidelijke diagnose: ze hebben migraine of fibromyalgie en vragen mijn hulp om die kwaal te behandelen.

Anderen hebben een verzameling symptomen waarop – nog – geen diagnose gesteld kan worden en die vaak in de categorie geplaatst wordt van ‘niks kunnen vinden’, ‘mee leren leven’, ‘tussen de oren’. Dat vind ik persoonlijk de leukste categorie patiënten. Ze komen met een verzameling puzzelstukjes waarin je een plaatje hoopt te ontdekken. Waarbij terloopse opmerkingen van de patiënt (o ja, ik slik ook maagzuurremmers) soms cruciaal blijken te zijn. Zo doemt heel langzaam een afbeelding op, en soms kun je dan met aanvullend onderzoek de puzzel compleet maken. Lekker speurwerk.

Er is nog een andere groep: patiënten die zélf een diagnose hebben gesteld en op zoek zijn naar iemand die hen voor die kwaal wil behandelen. Ik heb bewondering voor de taaie volhardendheid waarmee sommigen zich door medische literatuur worstelen om te achterhalen wat er aan de hand is en welk onderzoek of welke behandeling tot een oplossing kan leiden. Ze zijn supergemotiveerd en hebben bij wijze van spreken de vitaminepillen al in huis. Dit is wel een groep om bij op je hoede te zijn:

Zo had ik een patiënte met buikpijn en diarree. Zelf dacht ze aan candida, want ze herkende zich in de omschrijving op internet. Ze had al een ontlastingstest aangevraagd bij het lab en kwam met de uitslag in de hand bij mij: candida positief. Ze vroeg me hoe ze die candida het beste kon aanpakken. Tijdens het consult vulde ze wel drie keer haar glas water bij. Reden voor mij om eens haar bloedsuiker te prikken: huizenhoog. Diabetes dus…

‘want die kreeg haar moeder ook’

W. wilde graag vitamine B12-injecties. Haar moeder had een chronisch laag B12 en was enorm opgeknapt van B12-injecties. En ‘zij leek in alles op haar moeder en herkende ook al haar klachten, van moeheid, puistjes, tot haaruitval’. Bloedonderzoek toonde een normaal B12 én een normaal actief-B12. Haar speurtocht op internet deed haar echter rotsvast vertrouwen in de gunstige werking van B12-injecties. En ik weet dat sommige mensen reusachtig kunnen opknappen van B12, zelfs bij normale bloedspiegels. Dus we startten op proef met B12, eerst injecties, ‘want die kreeg haar moeder ook’, later met verschillende andere soorten B12. Het hielp geen steek. Ik vond dat reden om te zoeken naar een andere verklaring van haar klachten. W. vond het onzin, want wat kon het nu anders zijn dan B12, en ‘eiste’ min of meer door te gaan met de injecties. Ik heb geweigerd.

Of meneer P. Vanwege krampen en coördinatieproblemen was hij bij de neuroloog gekomen, die een goedaardige vaatkluwen in de hersenen ontdekte, die druk gaf op bepaalde zenuwbanen. Een operatie was mogelijk, maar niet zonder risico. Meneer P. had ook darmklachten: buikpijn, opgeblazen gevoel en verstopping. Zelf trok hij de conclusie dat zijn neurologische klachten een gevolg waren van de ontregeling van zijn darm. Hij had ook ontdekt dat hij minder spastisch was als hij dagelijks twee wijntjes en een paar borrels dronk. ‘Dus’, verklaarde hij, ‘kon hij geen vaatkluwen hebben want die verdwijnt niet van een paar borrels’. Zijn vrouw zat er een beetje ongemakkelijk bij, alsof ze zich wilde verontschuldigen voor deze diagnostiek van de koude grond.

Ik kon praten wat ik wilde over spastische krampen en hyperreflexie en over de tijdelijke ontspannende werking van alcohol, hij bleef ervan overtuigd dat als zijn darmwerking verbeterd zou zijn, zijn spasmen en coördinatie ook weer zouden herstellen. We hebben een deal gesloten: feces-onderzoek, voedingspatroon verbeteren, darmflora bijsturen. En dan bekijken wat het effect op de neurologische klachten zou zijn. Ik hoop dat ik hem daarmee in ieder geval kan behoeden voor een alcoholverslaving…

Meer informatie: www.voedingsarts.nl