Reflexpunt: Coachen met behulp van paarden

05 Aug, 2014

Door: Monique Wassenburg

Onder het motto ‘Ruimte voor jezelf’ heb ik afgelopen juni een vakantie-/coachweek georganiseerd in Frankrijk. Het is voor het eerst dat ik dit doe en gezien de korte voorbereidingstijd ben ik blij met de aanmeldingen. In Bergerac word ik opgehaald door de eigenaresse van Chateau Montchoix, waar de coachweek plaatsvindt. De rit naar het Chateau duurt langer dan de vlucht naar Bergerac. Het geeft me de gelegenheid om bij te praten en figuurlijk ‘te landen’: om de hectiek van de laatste tijd los te laten en me te richten op de hopelijk prachtige week die komen gaat.

Op maandag arriveren de twee deelneemsters. Na een hartelijk welkom en een rondleiding kunnen ze zich installeren in hun appartement. Een van de zijvleugels van het Chateau is compleet ingericht voor de prachtige paarden, Andalusiërs en Friezen. Met deze paarden als co-coaches kan het niet anders dan dat we mooie dingen gaan beleven.

De omgeving van het Chateau heeft op mij een rustgevende werking. Ik voel dat ik rustig de wereld in kijk en kan luisteren naar mijn gevoel en intuïtie. Op dinsdagochtend staat er een groepscoaching op het programma. Ik geef de deelnemers opdracht om samen een parcours af te leggen terwijl ze elkaars hand vasthouden, zonder te praten. Vervolgens moeten zij het paard aan een halstertouw door het parcours leiden. Alleen al het niet praten zorgt voor enige commotie bij deze vriendinnen. Het paard besluit dat een aantal van de attributen niet te vertrouwen is en blijft op een afstand staan. Hoe de vriendinnen het uiteindelijk oplossen is geheel aan hen. Na verloop van tijd zie ik dat de twee dames hand in hand voorop lopen door het parcours en het paard hen volgt.

‘Hoe de vriendinnen het uiteindelijk
oplossen…’

Die week volgen voor elk van de deelneemsters nog twee individuele sessies. Ik merk dat ik puur op gevoel de paarden kies. Wat een luxe om zoveel fijne paarden tot mijn beschikking te hebben! En elke keer blijkt tijdens de sessie dat de keuze niet voor niets is geweest. Het karakter van het paard sluit goed aan bij de vraag waar de deelnemer voor staat. Die vraag ken ik niet van te voren.

Ook tijdens deze sessies laat ik me leiden door mijn gevoel. Opeens hoor ik mijzelf een opdracht geven aan een deelnemer waarbij ik me afvraag waarom ik hiervoor kies. Het is oorspronkelijk een opdracht die wordt ingezet bij iemand die moeite heeft om grenzen aan te geven. Maar deze deelnemer heeft daar helemaal geen moeite mee! De deelnemer kiest een ruimte in de bak en bakent die af met behulp van attributen. Meestal wordt daar ook een bak met hooi of brokjes in gezet. De opdracht is dat het paard die ruimte niet mag betreden en niet mag eten.

‘Hij breekt mijn muren af’

Het paard brengt echter voor haar het inzicht. Hij loopt op de hoek van de bak af die ze heeft afgezet en begint met zijn hoeven te krabben aan de balkjes die daar liggen. Als ik haar vraag wat er nu gebeurt volgens haar, antwoordt ze: ‘Hij breekt mijn muren af’.

Fantastisch! De les van deze week: Gevoel is betrouwbaar!