Reflexpunt: Roel

13 Apr, 2015

Door: Roel Vinck

In 2003, na de dood van mijn moeder, was mijn heldere gevoeligheid in volle hevigheid aanwezig, veel meer dan ooit tevoren. De pijn van haar dood bracht mij ertoe er eens serieus naar te kijken en ermee aan de slag te gaan. In 2007 ging ik naar het ANZN voor de opleiding tot paranormaal therapeut. Hier leerde ik niet alleen een mooi vak maar ook bijna alles wat ik moest weten over mezelf. Dit was essentieel, mijn bewustzijnsproces was begonnen.

Van kleins af aan kom ik al heel veel in de bossen, hier voel ik me heerlijk en laad ik op. Ik blijf me verwonderen over hoe mooi de natuur is en hoe het daar zo heerlijk kan stromen. Het is dan ook vanzelfsprekend dat ik bijna al mijn cliënten meeneem naar de bossen tijdens de consulten. Mensen praten dan makkelijker en we brengen letterlijk en figuurlijk alles in beweging.

Ik heb altijd de drang gehad (en dat is nog steeds zo) om mensen anders naar hun problemen en hun leven te laten kijken, ze wakker te schudden en te helpen verder te kijken. Verder dan wat ze nu weten of hoe ze de dingen nu doen. Om naar de essentie te gaan en niet aan de oppervlakte te blijven steken. Natuurlijk uiteindelijk alleen maar omdat ik het zelf zo graag wil begrijpen, me fijn wil voelen en niet meer dood te willen.

Mijn leven voelde met tijden best zwaar voor mij, ik was regelmatig in verwarring. Door veel te lachen en plezier te maken, door met een flinke dosis humor wat luchtigheid te brengen in mijn proces en het te relativeren, ben ik gekomen waar ik nu sta. Dat neem ik nu ook mee in mijn consulten of andere gesprekken en zie dat het ook voor anderen werkt.

Ik kan natuurlijk niet iedereen persoonlijk helpen, maar voelde wel de drang de hulpvrager toegang te geven tot de juiste hulp. Maar naar wie kon ik ze doorsturen? Hoe kon ik ervoor zorgen dat zij sneller de juiste inzichten zouden krijgen dan ik in mijn proces? Ik voelde ook de passie om deze wens te combineren met de techniek. Ik vind nieuwe techniek erg interessant en dat is niet zozeer vanwege de techniek zelf.  Maar omdat je deze ook kunt inzetten om doelen te bereiken die anders niet of nauwelijks mogelijk zijn.

Gedurende drie jaar onderzocht ik hoe ik dit vorm zou kunnen geven en daarvoor heb ik mijn hele leven onder de loep genomen. Ik keek naar wat ik nodig had op mijn reis en onderzocht ook mijn rol in het geheel. Ik heb er honderden mensen over gesproken, een visioen gehad, mijn ideeën getoetst en onderzocht wat zij nodig hadden en belangrijk vonden. Gesproken met hulpvragers en professionals in de zorg, welzijn en persoonlijke ontwikkeling.

Wat ik samen met andere professionals wil creëren is een laagdrempelige online plek, waar mensen hun hulpvraag kunnen stellen en weten dat ze antwoord krijgen van een echte professional. Een antwoord dat (licht) confronteert en uitnodigt om naar binnen te gaan.

Het gaat om een plek waar kwalitatief goede informatie, helder en overzichtelijk te vinden is en professional en hulpvrager elkaar kunnen ontmoeten. Waar regulier en complementair samenkomen tot een integrale geneeswijze en huisartsen en andere reguliere specialisten hun patiënten met liefde naar doorverwijzen. Hier gaan we samen het verschil maken.

Maar hoe loopt het nu? Ik moet constateren dat het niet stroomt, althans niet genoeg. Dat vraagt om onderzoek, niet buiten mijzelf maar van binnen. Ik constateer dat het teveel Roel is. De naam ROEL ‘Regie Over Eigen Leven’ is leuk en dekt de lading en ‘toevallig’ dat ik zo heet. Maar daarmee neem ik als initiator wel heel veel ruimte in, ruimte bestemd voor professionals om hun kwaliteit en expertise uit te dragen.

Dus mogelijk een naamsverandering voor mijn project, eenvoudiger dan een andere naam kiezen voor mezelf natuurlijk 😉

Op onze ontmoeting, opdat het mag stromen.