Column Homeopathie: Als het tegenzit

07 Feb, 2012

Door: Alex Leupen en Mirjam van Zweeden

(Alex) Gregor komt letterlijk op zijn sloffen binnenschuifelen. Hij is in gezelschap van zijn zus, beiden maken een mediterrane indruk. Hun ouders komen oorspronkelijk uit Italië. Gregor kijkt me trouwhartig met grote donkere ogen aan. Met zijn grote hangsnor doet hij me aan Dorus denken, een personage dat in mijn kinderjaren werd vertolkt door Tom Manders. Hij straalt een grote treurigheid uit.

Een jaar geleden is hij bij zijn werkzaamheden als metselaar van de steiger gevallen. Daarbij heeft hij zijn hielbeen gebroken. De orthopeed heeft het geheel weer in elkaar geknutseld met schroeven en een plaat. Helaas kreeg Gregor een chronische etterende ontsteking in het operatiegebied, zelfs het verwijderen van het orthopedisch materiaal heeft niet mogen resulteren in het genezen van de ontsteking.

Ik bekijk zijn voet, rood en opgezwollen als een overrijpe tomaat. Uit een krater sijpelt het pus. Hij is bang dat hij zijn voet gaat verliezen, moedeloosheid hangt om zijn schouders als een versleten jas.

Ik vraag me af waarom deze man niet geneest. Wat heeft een krater in zijn bestaan geslagen? Zoals bij veel mannen een gebroken hart. Zijn vrouw heeft hem twee jaar geleden van het ene op het andere moment verlaten, ze hebben samen een dochtertje dat nu mede door zijn ouders opgevangen wordt. Hij begreep niets van het plotselinge vertrek van zijn vrouw en is haar achterna gereisd naar Italië, haar geboorteland. Ondanks herhaalde pogingen van zijn kant lukte het hem niet haar hart terug te veroveren. Verslagen is hij naar Nederland teruggekeerd alwaar hij een jaar later ter aarde stortte, met alle gevolgen van dien. Zijn snor is na deze ontboezeming verder naar beneden gaan hangen. Als hij na afloop weer naar buiten is gesloft, realiseer ik mij dat deze man in zijn leven tweemaal een niet geheelde breuk heeft moeten doormaken, eerst in zijn huwelijk en daarna in zijn voet.

In mijn spreekkamer teruggekeerd, proef ik nog een zweem van droefheid in de lucht. Ik zucht maar eens diep en schud me even uit om weer in m’n element te komen.

(Mirjam) Tja, soms zit het mee in het leven, soms zit het tegen. Dat weerspiegelt zich in hoe gezond we zijn; fysiek gezond maar ook geestelijk gezond.

Het is niet altijd makkelijk met tegenslag om te gaan, of het nu om een gebroken hart gaat, een gebroken been of ander leed. We weten allemaal dat het de kunst is ons niet als slachtoffer op te stellen maar verantwoordelijkheid te nemen voor wat op ons pad komt, om in evenwicht te blijven en een zekere gelijkmoedigheid te betrachten. Volgens de levensfilosofie van schrijver en managementgoeroe Stephen Covey is het belangrijk in tijden dat het je goed gaat en je je in je element voelt, kwaliteiten te oefenen die je helpen om in moeilijke tijden in evenwicht te blijven. Dit gaat om kwaliteiten als openheid, vertrouwen, hulpvaardigheid, moed. Bij verlies van iemand die je liefhebt, is loslaten een levenskunst, die je al kunt oefenen als je nog met die ander omgaat. Niet door onverschillig te staan tegenover de ander, maar door zo iemand niet te claimen (om je een volledig mens te voelen), eigen activiteiten en contacten aan te blijven gaan en je leven niet volledig in dienst van die ander te stellen. Tenslotte kunnen we ook elkaar helpen geestelijk veerkrachiger te worden. Covey haalt in zijn uitleg hierover een treffende uitspraak van Goethe aan: ‘Behandel iemand zoals hij is, en hij blijft zoals hij is. Behandel hem zoals hij kan en zou moeten zijn en hij wordt wat hij kan en moet zijn.’

Meer informatie:
www.krokuscreatie.nl
www.homeopathie-utrecht.nl