Door de crisis heen
22 Jun, 2020
Door Karlien Bongers
De wereld is op slot. De lucht is blauwer dan blauw. De schutting is geverfd, de haag gesnoeid. Met restmaterialen van de verbouwing creëren we compostbakken. Ons erf en de schuur zijn opgeruimd. De steigerplanken die al maanden lagen te wachten, hebben we omgetoverd in een makkelijke moestuin waarin de eerste plantjes hun kopjes al boven de grond steken. We voelen ons bevoorrecht dat we niet meer in ons trendy appartement wonen. Onze tuindeuren kunnen open en we hoeven nergens heen.
En toch, soms en meestal onverwacht komt de twijfel binnen. Mogen we wel genieten van deze tijd? Wereldwijd zitten mensen gedwongen thuis, te dicht op elkaar met zorgen over gezondheid, inkomen en toekomst. De tijd lijkt stil te staan. Mijn hart gaat uit naar de mensen die het toch al lastig hadden. In landen als Nepal en India betekent verplicht thuis zijn geen werk en dus geen inkomen en dus geen voedsel voor je gezin. Verplicht thuis geeft spanningen en dus kans op geweld. En wat als je geen thuis hebt omdat je buiten op een bankje moet slapen? Al die mensen die vanwege de lockdown ervaren wat sociaal isolement doet met je lichaam en geest. Voor iedereen geldt dat deze crisis stress geeft. Alle zogenaamde NOBO-stressfactoren zijn aanwezig: het is nieuw, onverwacht, bedreigend en oncontroleerbaar. Dus proberen we de controle terug te krijgen. We lezen alles over het virus, maken innovatieve plannen voor de toekomst en bieden diensten digitaal aan. En net als we een beetje gewend zijn aan de situatie worden er nieuwe maatregelen aangekondigd die, omdat ze nieuw zijn, weer stress geven. Logisch dat sommige mensen een vechtreactie krijgen: boos worden omdat anderen zich niet aan de maatregelen houden of vanwege de onterechte ongelijkheid in maatregelen. Zoals tandartsen die wel mochten werken en complementaire zorgverleners nog niet, hoewel beide contactberoepen zijn. En dat terwijl we zoveel hadden kunnen betekenen voor anderen in deze periode van angst. Persoonlijke zorgen vermengen zich met zorgen over de toekomst. Zouden we snel genoeg naar ‘normaal’ terug kunnen keren om de schade te beperken? Of moeten we dat niet willen?
Waar dromen we over, wat wensen we voor de generaties na ons? Hoe kan ik in de basale behoeften van mezelf en mijn geliefden voorzien en tegelijkertijd de gezondheid van onze planeet aarde met al haar levende systemen helen? Wat zijn dan trauma’s in mijzelf die nog te helen zijn zodat ik moedig genoeg ben om nieuwe wegen in te slaan? Wat heb ik nodig om weer te vertrouwen in mezelf en anderen zodat ik zonder verborgen agenda’s met anderen kan samenwerken aan iets groters dan ons eigenbelang?
Dat zijn vragen waar we ons in crisistijd mee bezig mogen houden. Dit is een goede tijd om op te ruimen. Om de bezem te halen door je fysieke omgeving, emoties, gedachten en spirituele overtuigingen. Om te verwijderen wat niet langer vruchtbaar is en nieuwe gedachten en gewoonten te cultiveren. Zodat we ook na deze crisis ervaren dat dit leven een geschenk is waarvoor onderdeel uitmaken van een groter geheel essentieel is. Waarin geld niet meer het doel is doch slechts een middel. En als straks blijkt dat er niets is veranderd en mensen deze crisis snel vergeten, kun je ervoor zorgen dat jij het niet vergeet. Benut deze tijd om dusdanig te groeien dat je ook straks kunt blijven staan.
Meer informatie: www.karlienbongers.nl