Energie gaat niet verloren

26 Aug, 2019

Door Marieke Lebbink

Ze is zes maanden zwanger als ze voor de eerste keer mijn spreekuur bezoekt in het najaar. Deze jonge dame van Hindoestaanse afkomst heeft haar genen niet mee als het om de gevoeligheid voor diabetes gaat, maar haar uitstraling wel. Ze is fijn van bouw en als je goed kijkt, zie je een beginnend buikje.

Ze geeft een hand en kijkt me aan met een lieve, zachte blik, maar tegelijkertijd straalt ze kracht uit. Ze is verwezen door een homeopathisch arts in verband met verhoogde bloedsuikers en ze is heel duidelijk in wat ze wil: voorkomen dat ze aan de medicatie of insuline moet. Diabetes komt veel voor onder Hindoestanen en gaat vaak gepaard met overgewicht, maar bij deze moeder in spé dreigt juist ondergewicht. En dat maakt het er niet makkelijker op. Want wat moet je als iedereen om je heen verschillende adviezen geeft? De ene professional zegt dit en de ander zegt dat, allemaal met de beste bedoelingen, maar ze weet niet meer wat ze moet doen en ik mag het nu zeggen.

De tijd dat ik veel zwangeren en baby’s op het spreekuur had en alle ins en outs precies wist, ligt inmiddels vijftien jaar achter mij. Nu zie ik overwegend mensen, groot en klein, met buikklachten en voedselovergevoeligheden. Ik ben niet meer op de hoogte van de nieuwste richtlijnen bij preventie van zwangerschapsdiabetes. Ik twijfel of ze bij mij aan het juiste adres is. Tegelijkertijd besef ik dat richtlijnen wellicht veranderd kunnen zijn, maar dat ik ook mag vertrouwen op mijn ervaring en gezonde verstand. Ik benoem het en samen gaan we de uitdaging aan. Ze zegt gezond te eten en haar man die kok is, bereidt ook thuis de maaltijden. Hij is geïnteresseerd in een natuurlijke voeding en wil een cursus ayurvedisch koken gaan doen. Ze verdeelt de maaltijden goed over de dag en suiker neemt ze niet… Beter kan toch niet?

Bij de voedingsanamnese blijkt dat ze weliswaar overwegend gezonde producten kiest, zoals salades en dagelijks een schaaltje yoghurt, maar dat het allemaal wel erg verkoelend is. Rauwkost klinkt gezond en dat is het ook voor mensen met een stevige bouw en/of in hartje zomer, maar voor mensen met een fijne bouw is dat andere koek. Dan is het topsport en dat kost bakken met energie. Bovendien is ze een kleine eetster en ze heeft gevoelige darmen. Moeilijk dus om alle benodigde calorieën binnen te krijgen.

Het advies is: drie keer daags warm eten, met alleen koolhydraten die weinig invloed hebben op de bloedsuiker. Ook geef ik haar het advies meer tijd te nemen voor de maaltijd. Uiteindelijk is de calorische waarde van het advies nauwelijks hoger dan wat ze deed. Dat had ik vijftien jaar geleden niet aangedurfd en er destijds absoluut nog extra calorierijke producten bij geadviseerd. Ik was dus benieuwd naar het resultaat. En dat was goed! Zowel moeder als kind waren gegroeid. And last but not least bleven de bloedsuikerwaarden normaal. Zo leerde deze aanstaande moeder alles over voeding in haar specifieke situatie. Ik leerde meer te vertrouwen op de wet ‘Energie gaat niet verloren’ die soms net een ander advies oplevert dan de gangbare richtlijnen. En wat is het dan leuk om een geboortekaartje te krijgen en te lezen dat alles goed is met moeder en kind. Daar doe ik het voor!

Meer informatie: www.mariekelebbink.nl