Het psychische beeld van een tarwe intolerantie

19 Aug, 2013

Door: Francine Westerduin

Zolang ik me kan herinneren heb ik last van mijn darmen gehad. Ik had obstipatie, bloedende aambeien en scherpe pijn onderin mijn buik, dat vaak gepaard ging met zware hoofdpijn. Natuurlijk was ik al naar verschillende therapeuten geweest waardoor de hoofdpijn soms een tijdje wegbleef, maar de darmklachten bleven. Ik probeerde ook van alles en nog wat met voeding, maar niets hielp, sterker nog, de klachten werden alleen maar erger!

Uit ervaring weet ik dat een groot deel van de mensheiddarmklachten heeft en dat het niet zo simpel is om die op te lossen omdat de oorzaken ervan zo divers kunnen zijn.

Ik kwam op het spoor van tarwe-intolerantie omdat ik een steeds terugkerende droom had. Ik droomde regelmatig dat ik verdwaalde op de meest vreemde plaatsen. In een week droomde ik drie keer over verdwalen en na de derde keer ging ik bij mezelf te rade. Ik zocht in het homeopathische repertorium bij dromen. Ik keek bij de rubriek ‘verdwalen’ en kwam dit onderwerp op vreemde plaatsen tegen. Er stond het middel Triticum Vulgare (tarwe) bij. Nadat ik de weinige informatie die erover te vinden is, gelezen had, besloot ik het middel te bestellen.

Het thema ‘verdwalen’ loopt als een rode draad door mijn leven, het is waarschijnlijk begonnen toen ik een jaar of zes was. Ik zou gaan logeren bij mijn opa. Mijn moeder zette mij in mijn eentje op de trein naar Duitsland, waar hij woonde. Ik vroeg mijn moeder waar ik uit zou moeten stappen en ze probeerde me gerust te stellen. Ze zei dat ze aan de controleur had gevraagd een oogje in het zeil te houden en mij te waarschuwen wanneer ik eruit moest. Op het perron zou mijn opa me opwachten.

Bij de grens aangekomen zag ik tot mijn grote schrik dat alle Nederlanders de trein uitstapten en dat er Duitse mensen voor in de plaats kwamen. Toen de trein weer ging rijden merkte ik dat ook alle Nederlandse controleurs vervangen waren door hun Duitse collega’s en raakte ik volledig in paniek. Achteraf bleek dat de controleur het had doorgegeven aan een collega maar het kwaad was al geschied, ik was bang geworden om te verdwalen.

In de loop der jaren had ik geleerd om mijn angst te compenseren door me altijd goed voor te bereiden als ik naar vreemde plaatsen ging, dat wil zeggen plaatsen waar ik nog nooit eerder was geweest, en dat lukte me aardig. Ik bestudeerde uitgebreid de kaart, probeerde alle straatnamen die ik passeerde uit mijn hoofd te leren en maakte gebruik van een navigatiesysteem. Het gaf mij meer zekerheid en ik leerde vrij goed de weg kennen, maar die basale angst raakte ik er niet door kwijt.

Ik nam een besluit, ik stopte met het eten van tarweproducten en begon Triticum Vulgare in te nemen.

Nadat ik het middel had ingenomen gebeurde er iets bijzonders: ik droomde dat ik in een grote vreemde stad liep en dat ik me kalm en ontspannen voelde. Ik keek om me heen en zag allerlei aanknopingspunten waardoor ik wist dat ik heel gemakkelijk de weg weer terug zou kunnen vinden.

Er gebeurde nog meer, ik kon veel beter ‘de weg’ op mijn computer vinden en ook mijn huishouden bestierde ik op een efficiëntere manier dan ooit tevoren. De lichamelijke klachten verdwenen, en zelfs de relatie met andere mensen veranderde. Het leek net of ik daar ook beter mijn weg in kon vinden. Je zou kunnen zeggen dat ik dat nu op alle niveaus beter kon: fysiek, emotioneel, mentaal en spiritueel!