Het TO BE-lijstje

07 Feb, 2012

Door: Elly Verblaauw

Ik had me erop verheugd. Het was een zonnige dag en afgezien van een lange file aan het begin verliep de reis voorspoedig. Ik stapte naar binnen en had geen idee wat mij te wachten stond. Daar zat ik. Zo’n drie meter van mij vandaan zat de man die mij in augustus tijdens een toevallige ontmoeting verteld had dat ik geen multiple sclerose heb. Deze keer stapte ik bewuster in het consult. Hij stemde zich op mij af en op een bepaald moment voelde ik dit in mijn lichaam. Innerlijk schouwen was het en ik kon ervaren hoe blokkades werden aangeraakt, als het ware werden vastgepakt en vrijgemaakt. Een afwisselend gevoel van tintelingen, pijn, zwaarte, lichtheid en vermoeidheid, beleving van beklemming en ruimte. De energie in mij werd letterlijk in beweging gebracht. Alsof een veld voor het op gang brengen van innerlijke genezing werd geopend. De therapeut beantwoordde mijn vragen en checkte of zijn aanvankelijke opmerking ‘u heeft geen MS’ nog steeds juist was.

‘…maar wat stond mij dan te doen?’

Moe was ik, maar ook blij om na lange tijd de grond onder mijn voeten te kunnen voelen in plaats van een laagje  watten. Deze keer vertrok ik in de wetenschap dat ik aan een proces was begonnen dat tijd van mij zou vragen. Geen quick fix – waar ik toch op gehoopt had. Juist omdat er beweging in gang was gezet, zou dit dit innerlijk schouwen een tijd doorwerken, ‘een week of dertien’. ‘Welk advies heeft u nog voor mij?’, vroeg ik voor we afscheid namen. Er kwam een klip-en-klaar-antwoord: ‘Leef!’ Het werd stil in mij. ‘Leef’, maar wat stond mij dan te doen? Wonderlijk dat ik bij zoiets vanzelfsprekends niet wist wat dit betekende. Er schoot me een gebeurtenis van enkele weken daarvoor te binnen. De cholesterolcheck door de praktijkverpleegkundige. Daaruit bleek dat het met mij en mijn cholesterol wel goed zit en om dit zo te houden kreeg ik een lijstje met voedingsadviezen. Tot mijn verbazing zag ik dat deze lijst niet van mijn huisarts afkwam maar werd gesponsord door Becel. Uiteraard stonden er producten op. Ik was hogelijk verbaasd en sprak me uit. Op zo’n moment ervaar ik dat ik leef; ik heb een mening.  Is dit wat met ‘leef’ werd bedoeld?

‘Het duurde ruim twee weken voor er
een gesprek in mij op gang kwam.’

‘Dertien weken’ ging het door me heen en ik nam de tijd. Het duurde ruim twee weken voor er een gesprek in mij op gang kwam. Ik kan dit het beste beschrijven als een gesprek tussen mij en het tijdloze in mij. Een periode van fine tuning brak aan, van ervaren wat vreugde brengt en wat somberheid doet ontstaan, wat ruimte schept en wat benauwend werkt. Wat mij wegvoert en wat mij dichterbij brengt. Wat druk op de ketel zet en wat lucht geeft. Het tijdloze in mij sprak tot mij en hield mij voor wat ik zelf kan doen om de energie in mij te blokkeren of te laten stromen. Ik hoef alleen maar te luisteren. Elke dag. De ene keer lukt het beter dan de andere. Het is mijn eigen bijdrage aan wat in Nordenau in gang is gezet.

‘Is dit wat met ‘leef’ werd bedoeld?’

Het doet me beseffen dat elke bijdrage van de mensgerichte reguliere òf alternatieve geneeskundigen een handeling is die het innerlijke, energetische veld van genezing opent. Dan is het aan mij gehoor te geven en dat te doen wat mij van binnenuit geneest. Het kwartje valt en ik zie mijn eigen To Be-lijstje verschijnen. Met blijmakers  en muziek, met een glimlach op mijn gezicht als ik toch ergens wachten moet. Geen acties vooruitgeprojecteerd in de tijd, nee, nu: mijn To Be-lijst. De acties laten me voelen dat ik leef. Is dit het?