Innerlijke werkelijkheid ontwaakt

17 Aug, 2011

Door: Elly Verblaauw

De voorgaande verkenningen in deze column voeren ons naar het volgende: genezing is iets alledaags, in het alledaagse zit de mogelijkheid van genezing besloten, het besef dat er meer is tussen hemel en aarde is alledaags, evenals de onderkenning dat een onderliggend paradigma voedend is voor het vormgeven en inrichten van geneeskunde en gezondheidszorg.

We hoeven maar om ons heen te kijken en het is al snel duidelijk welke dominante denkwijze op dit moment in de tijd de gezondheidszorg dicteert. Er is een overtuigend geloof dat een instrumenteel technische benadering van ‘de mens die ziek is’ tot beterschap leidt. Meten is immers weten; één van de wijzen van weten.

De wijsheid die in het alledaagse aan ons ontspruit, geeft zicht op wat in ons collectief geheugen vraagt om ontsloten te worden. Het is alsof we ‘weten’ dat we bij de arts (geneesheer, therapeut) ‘goed ’ zitten. Alsof we ‘weten’ dat het toepasselijk is om door een arts ‘als mens die ziek is’ in onze volwassenheid te worden benaderd en aangesproken. Dat we worden gezien en gehoord. Aangesproken worden op ons eigen vermogen om bij te dragen aan onze genezing. Ons ‘innerlijke kapitaal’; niet onze euro’s aan eigen bijdrage.

Het complete artikel leest u op pagina 9 in VNGK 5/11