Kanker en Immunotherapie

13 Feb, 2014

Door: Irene de Vries

Dagelijks vinden er duizenden kleine beschadigingen plaats aan ons DNA door alledaagse factoren zoals zonlicht, zuurstof, infectie of tijdens celdeling. Vijf of zes van die spontane mutaties op specifieke plaatsen in het DNA kunnen een gezonde cel veranderen in een kankercel.

Elke normale, gezonde lichaamscel heeft een specifieke functie: een maagcel produceert maagzuur, een zenuwcel vervoert elektrische signalen, een huidcel beschermt tegen de buitenwereld. Elke cel doet datgene waarvoor hij bedoeld is, en houdt daarbij rekening met omringende cellen, zodat ook die hun specifieke taak kunnen vervullen. Elke cel draagt zo bij aan het optimaal functioneren van het lichaam als geheel.
Ik vind dat een prachtige metafoor voor de ideale samenleving. Stel je voor dat ieder mens precies datgene doet waarvoor hij bedoeld is, en daarbij rekening houdt met zijn omgeving en het belang van de wereld als geheel!

Maar soms ontspoort er een cel. Een cel die zich niet wil specialiseren en zich uitsluitend richt op vermeerdering, uitbreiding, winst. Daarbij andere cellen wegduwt, hindert of vertrapt en liefst zoveel mogelijk filialen elders begint. Een asociale kankercel. Zijn egoïstische expansiedrift leidt uiteindelijk tot de dood van het hele organisme.

Gelukkig zijn er behandelmethoden die de ongebreidelde celgroei stoppen of afremmen. Gaat het nog om een kleine lokale bende dan is operatie een manier om het kwaad uit te roeien. Zijn er al filialen elders geopend dan worden bestraling en chemotherapie geprobeerd. Kankercellen zijn er wel –kortdurend- van onder de indruk, maar de collateral damage aan gezonde cellen is ook groot. Het kwalijke is bovendien dat er altijd wel een paar kankercellen zijn die de massavernietigingswapens van bestraling en chemo weten te overleven, en daarna opnieuw voor zichzelf beginnen. En hun kennis over ontsnappingsmethodes doorgeven aan hun kinderen.

Naast deze klassieke behandelmethodes is er nog een andere methode van kankerbestrijding: Immunotherapie.
Bij immunotherapie wordt de kanker niet van buitenaf bestreden maar wordt het eigen immuunsysteem gestimuleerd om kankercellen uit te schakelen. Immunotherapie maakt dus gebruik van de natuurlijke functie van het immuunsysteem. Het immuunsysteem heeft daarvoor allerlei soorten cellen: cellen die herkennen, cellen die aanvallen, opruimen, en cellen die documenteren voor een eventuele volgende aanval. Als wijkagenten, leraren, hulpverleners die opmerken dat er iets vreemds gaande is in de wijk, tot politie en brandweer die het oproer in de kiem smoren.

Immunotherapie is anders. Gerichter, gespecialiseerder. Dat vindt ook het wetenschappelijk tijdschrift Science, dat recent Immunotherapie aanwees als ‘Breakthrough of the Year 2013’. Het principe dat de therapie niet rechtstreeks gericht is tegen de kanker zelf maar dat het immuunsysteem wordt gestimuleerd om de kankercellen te vernietigen, werd geroemd en men sprak zelfs van een ´paradigmaverschuiving´ in de geneeskunde!
Een paradigma-verschuiving omdat niet de bestrijding van ziekte centraal staat maar de ondersteuning van het zelfgenezend vermogen. Dat is leuk, want dat ondersteunen van het zelfgenezend vermogen is ook precies het uitgangspunt van de natuurgeneeskunde!

We kunnen niet zonder de grove reguliere methodes. Maar Science zet de reguliere medische wereld hopelijk aan het denken over andere geneeswijzen. Geneeswijzen die het immuunsysteem activeren, ondersteunen en bevorderen. Immers, het is bekend dat het immuunsysteem beter werkt door meditatie en bidden, en het is bekend dat lachen het immuunsysteem versterkt. Er zijn kruiden en voedingssupplementen die het immuunsysteem helpen. En er zijn energetische behandelmethoden die het immuunsysteem ondersteunen. Allemaal natuurgeneeskunde.

Laten wij als natuurgeneeskundigen daarom doen waar wíj goed in zijn, waar wíj voor bedoeld zijn: het ondersteunen van het zelfgenezend vermogen. Onze eigen taak vervullen om daarmee bij te dragen aan de gezondheid van het individu en van de samenleving als geheel.