Opschoning
24 Apr, 2023
Door Karlien Bongers
Een waterig zonnetje schijnt op m’n gezicht terwijl ik sta te wachten om te betalen. Het is koud en vroeg. Ook al heb ik twee uur gereden, de haast van het verslapen zit nog in mijn lijf. Ik probeer me te herinneren waarom ik deze beginnerscursus Siberisch Sjamanisme ook alweer wilde doen.
Toen ik ziek werd en duidelijk was dat ik niet meer met het chirurgisch mes ongeregeldheden weg kon halen, verkruimelde dat wat me vertrouwd was om me heen als een grote wolk grijze as. Toen het stof was neergedaald, kon de schoonmaak beginnen. Zoals ik eerder schreef, werden onze kasten ontdaan van oud eten en grondig gepoetst. Daarmee maakten we ruimte voor ons nieuwe voedsel. Ontdaan van mijn identiteit als chirurg moest ik op zoek naar een andere manier om in mijn levensonderhoud te voorzien. Mindfulness was indertijd een van de weinige complementaire interventies waar goede wetenschappelijke onderbouwing voor was en leek me daardoor een goed alternatief om mijn geld mee te verdienen. Op mijn meditatiekussen werd het me pas duidelijk hoeveel negatieve gedachten ik had die hun oorsprong hadden in oude pijn, evenals belemmerende overtuigingen die hun aanvankelijke beschermende functie allang hadden verloren. Door ze slechts als gedachten en gevoelens te benoemen, werd het makkelijker om ze als wolkjes in de wind te laten wegdrijven in de blauwe lucht.
Een aantal ervan bleken ondanks dat bijzonder hardnekkig. Deze menselijke narigheden konden worden opgeschoond tijdens de Emotional Freedom Techniques-opleiding die ik volgde. Daar leerde ik op meridianen te kloppen, terwijl ik bijvoorbeeld pijn of verdriet opriep en mezelf tegelijkertijd liefdevol en volledig accepteerde. Ook mijn aanname dat ik met mijn fysieke gesteldheid nooit op mijn hoofd zou kunnen staan, verdween. Bovendien werd tijdens de opleiding tot yogaleraar de oude yogakennis zo vernieuwend onderwezen dat ik geïnspireerd op zoek ging naar overeenkomsten tussen de ontstaansgeschiedenis van ons universum zoals die wordt beschreven in de RigVeda en de meer westerse geloofssystemen zoals het Christendom en het Germaans polytheïsme. Daarna was het geen grote stap meer om mijn mannelijke leermeesters tijdens de opleiding Incasjamanisme te volgen en te werken met bijvoorbeeld de wind of vuur.
Terugkijkend op de afgelopen tien jaar heeft ‘mijn ik’ een flinke schoonmaakbeurt gehad. Nu verdien ik mijn geld door het opschonen van oude overtuigingen met een coachingsessie, les of lezing en van energieën en zielsafdrukken als ik sjamanistisch werk of een soulreading doe voor mens, dier of huis. Ik ben benieuwd wie ‘ik’ ben over tien jaar. Dus geef ik me over aan het ongemak van deze ochtend en probeer me te ontspannen.
Na de formaliteiten en de kennismaking met mijn medebeginners lig ik op de muffige matten van een yurt in het Brabantse land om onze waterspirit te ontmoeten. ‘Daar gaan we weer’, denk ik, want eerder heb ik vooral droogte ervaren bij het waterelement. Ondertussen vind ik ook wat van het woord spirit en overweeg geest als beter alternatief, als ik opeens met mijn voeten in het rivierwater sta met uitzicht op de besneeuwde Himalayatoppen. Het water voelt heerlijk, tintelend en verkwikkend terwijl het traag door me heen stroomt over de kiezels van de rivierbedding.
Als ik mijn ogen weer open, is mijn sjamanenlerares opgehouden met trommelen. Mijn buurvouw kijkt me aan en zegt ‘Wow, wat zie jij er opgefrist uit’.