Ver-wijzen

24 Feb, 2020

Door Karlien Bongers

Het korter worden van de dagen heeft volgens onze kleine man het voordeel dat de sterren al te zien zijn voordat hij moet gaan slapen. Dus op een koude avond vlak voor Sinterklaas doen we onze dikke jassen en laarzen aan en gaan gewapend met een verrekijker nog even naar buiten. De kou prikt door mijn spijkerbroek. ‘Kijk, Orion en daar het steelpannetje!’. ‘Ja, en daar de Noordster’ zegt hij en wijst met zijn vinger naar de noordelijke sterrenhemel.

Dan is het tijd voor het avondritueel van tandenpoetsen, handen wassen, plassen, nog een verhaaltje en een liedje. Als zijn ogen bijna dichtvallen, zegt hij ‘we hebben de Noordster niet nodig want we hebben het kompas in ons hart’ en valt in slaap.

Hij heeft gelijk. Helaas zijn de meeste volwassenen afgedwaald van dat innerlijke kompas. We zijn bang om onze eigen authenticiteit te leven. Op basis van sociale normen, wat anderen doen en wat ze van ons vinden, bepalen we wie we zijn en wat we doen. Bang om anders dan de anderen te zijn, bang om buiten de groep te vallen, bang om geen verbinding te hebben. Die angst is zo groot dat we de verbinding met onszelf kwijt kunnen raken. In de wereld waarin we leven wordt er immers meer waarde gehecht aan mentale processen dan aan onze intuïtie. Als we iets kunnen beredeneren, helder voors en tegens kunnen verwoorden en de juiste verbale argumenten gebruiken, is de kans groter dat je gelijk krijgt dan dat je ‘voelt’ dat iets klopt. Als je het ‘waarom’ niet uit kunt leggen, lijkt het minder ‘waar’ te zijn en is de kans kleiner dat er naar je geluisterd wordt. Terwijl dit gevoel juist ons innerlijke kompas is. Daar ‘weten’ we wat voor ons ‘waar’ is. Als we dat gevoel volgen en in acties omzetten, is de kans groot dat we doen wat we diep vanbinnen willen. Of anders gezegd: dat je je zielsbestemming volgt of doet waarvan je hart gaat dansen.

Een aanwijzing dat je je innerlijke kompas volgt is het gevoel van ‘een beetje stout’. Daarmee bedoel ik dat als je je voorstelt dat je een bepaalde idee gaat uitvoeren er zo’n klein lachje om je mond ontstaat dat laat zien dat het idee aan ene kant leuk is en tegelijkertijd enorm spannend. Als je er woorden aan zou geven dan zou het zoiets zijn als ‘stel je nou toch eens voor dat dat echt zo zou zijn…’ en dat je tegelijkertijd een soort blije energie in je hart ervaart. Vaak zijn dit soort momenten van korte duur, omdat je denkende brein allerlei argumenten aanvoert waardoor jouw idee echt onuitvoerbaar lijkt.

Wat helpt is om een woord te geven aan het gevoel dat je ervaart als je fantaseert dat datgene wat je wilt ook echt zo is. Bijvoorbeeld als je je voorstelt dat je werkt in je eigen praktijk dan voel je je ‘dankbaar’, ‘vrij’ of ‘rijk’. Vervolgens ga je dagelijkse dingen doen met die energie. Bijvoorbeeld als het best passende woord ‘rijk’ is dan kook je het eten en denkt ‘wat een rijkdom’ en terwijl je een douche neemt denk je ‘wat een rijkdom’. Daarmee vul je je denkend brein met de energie waar je hart blij van wordt. Dat kan je helpen om moedig genoeg te zijn om je innerlijk kompas te volgen.

Meer informatie: www.karlienbongers.nl