De praktijk van Colette Zwinkels

25 Jun, 2018

Door: Karin de Jonge

Als kind al wist Colette Zwinkels dat ze het liefst arts wilde worden. Tot haar grote teleurstelling werd ze echter vier keer uitgeloot voor de studie medicijnen. Als alternatief koos ze voor een opleiding tot operatieverpleegkundige. In de operatiekamer leerde ze veel over het menselijk lichaam, maar ook over het reilen en zeilen van de ziekenhuiswereld. Toen ze zelf ziek werd, kwam ze een andere kant van het ziekenhuis tegen. Ze liep er tegen diverse muren aan. Het was het begin van een intensieve zoektocht naar herstel, die uitmondde in het opzetten van haar eigen praktijk voor complementaire geneeskunde ‘Sana’.

Colette verwelkomt me hartelijk in haar lichte en verzorgde praktijkruimte, in haar huis aan de rand van het Brabantse dorp Terheijden. Hier behandelt ze patiënten met onbegrepen klachten, via voedings- en leefstijladviezen, orthomoleculaire middelen, kruiden en bioresonantietherapie. ‘De anamnese is voor mij leidend in hoe ik ga behandelen. In het gesprek probeer ik me een goed beeld te vormen van de patiënt en haar klachten. Vervolgens check ik via het bioresonantieapparaat of dat overeenkomt met mijn gedachtegang en of de voeding en supplementen die ik wil adviseren passend zijn voor deze persoon. Ik moet vaak uitleggen aan patiënten waarom en hoe ik bioresonantie gebruik; veel mensen vinden het maar iets vaags. In mijn praktijk leg ik sowieso veel uit. Ik merk dat veel mensen zich niet bewust zijn van de samenhang van leefstijl met hun gezondheid. Door goede vragen te stellen en informatie te geven, groeit het bewustzijn daarover. Zo probeer ik mensen weer regie te geven over hun gezondheid.

Bij de eerste afspraak neem ik een uitgebreide anamnese af. Ik laat bewust geen vragenlijst vooraf invullen. Voor mij is het belangrijk om te zien hoe iemand antwoord geeft. Hoe breedsprakig bijvoorbeeld of van de hak op de tak. Ook kijk ik hoe rustig of onrustig iemand op de stoel zit, en hoe huidskleur, nagels en gezicht eruitzien. Dit soort observaties draagt, naast alle vragen die ik stel, bij aan een completer beeld. Bovendien vind ik het belangrijk dat patiënten hun verhaal en hun zorgen kunnen vertellen. Dat geeft al zoveel geruststelling, soms zie je iemand direct ontspannen als ze haar verhaal kan doen.