De Praktijk van Yvonne Lammeretz
24 Jun, 2019
Door Karin de Jonge
Als kind zat Yvonne Lammeretz aan oma’s keukentafel met grote ogen de mensen te observeren die aanschoven voor de koffie. ‘Het was daar altijd zoete inval en dan zat ik te kijken en te luisteren naar al die verhalen.’ Zo werd de kiem gelegd voor haar latere studie psychologie. ‘Ik wilde mensen begrijpen, meer weten over waarom ze doen zoals ze doen.’ Na haar studie kwam ze terecht in het bedrijfsleven, maar na een burn-out keerde ze terug naar haar oude passie. Ze deed een opleiding bij Instituut E.E.N.® en combineert nu psychologie met natuurgeneeskunde in haar eigen praktijk in de Bilt.
Met haar enthousiasme en warme aanstekelijke lach kan ik me Yvonne goed voorstellen aan die keukentafel in het bourgondische Zuiden, observerend onder het genot van koffie met vlaai. ‘Ja, genieten heb ik daar zeker geleerd. Toen ik in Utrecht kwam studeren, miste ik dat wel. De mensen die ik hier ontmoette, waren doorgaans nogal afstandelijk en serieus.’ Maar het was niet alleen maar het ‘zonnige’ Zuiden. ‘Dat ik naar mijn oma ging, had ook te maken met het overlijden van mijn jongere zusje. Ik was toen twee jaar. Al jong zag en voelde ik dat verdriet in huis, het was er altijd zo stil. Onbewust zocht ik denk ik de levendigheid bij mijn oma op. Op zich ben ik geen mens voor grote groepen. Ik hou van gezelligheid, maar trek me ook graag terug. Met name als het alleen over de buitenkant gaat. Daar ben ik altijd gevoelig voor geweest. Sowieso was ik gevoelig. Als kind volgde ik balletles en bij een bepaald groepje kinderen kreeg ik direct buikpijn. Mijn lichaam wist kennelijk wat wel en niet goed voor me was. Dat gevoelige stuk was niet altijd makkelijk, ik voelde me vaak ‘anders’. Toch wist ik diep vanbinnen dat ik op mezelf moest afgaan, mijn eigen pad moest lopen, en niet dat van anderen.’
Meer informatie: www.praktijk-np.nl
Lees het gehele artikel vanaf pagina 47 in VNIG 4/19.
Wilt u het hele artikel als PDF bestand ontvangen? Bestel het dan hier voor € 3,50