Trauma en voorouderlijk werk
06 Dec, 2023
Door Marieke Gielen
Traumaheling, transformatieve retraites, verbonden ademen en voorouderlijk werk zijn hip en happening. Een generatiefenomeen? Wie zal het zeggen? Feit is dat we collectief meer aandacht hebben voor trauma. Mijns inziens een positieve ontwikkeling, omdat trauma de basis is van veel fysieke, emotionele en mentale klachtenpatronen en chronische aandoeningen. Er zijn verschillende vormen van trauma en traumaheling. Mijn voorliefde ligt bij het intergenerationeel trauma, waarbij het draait om de overdracht van trauma aan de volgende generatie, en het voorouderlijk werk. The unexperienced experiences1 die onze voorouders veelal ondergingen, willen via ons gezien, doorvoeld en geheeld worden.
Ongeveer zeventig procent van de patiënten op mijn spreekuur in het ziekenhuis heeft fysieke klachten waarvoor geen lichamelijk oorzakelijke afwijking gevonden wordt en dus ook geen behandeling bestaat die de klacht doet weggaan. Dit fenomeen noemen we aanhoudende lichamelijke klachten, afgekort ALK. Hiermee hebben we een naam bedacht voor een steeds groter wordend probleem waar we vervolgens geen goede oplossing voor hebben. Ieder vakgebied kent dit type klachtenpatronen. Jaarlijks wordt een immens geldbedrag besteed aan ALK-problematiek, bijvoorbeeld aan second en third opinions, aanvullende onderzoeken en medicatie, waarvan we inmiddels weten dat het merendeel onzinnige zorg betreft. We worden dan wel steeds ouder, maar de gezonde levensjaren nemen drastisch af door de ontwikkeling van chronische ziekten.2 Daarbovenop zegt 47 procent van de zorgverleners zich burn-out te voelen.3
Kortom: er gaat iets niet goed. De zorg is ‘ziek’ en wij, zorgverleners, hebben de mogelijkheid hier een verandering in te brengen. Dat begint bij onszelf. Want vanuit rust, ruimte, ontspanning, authenticiteit, bezieling en inspiratie kan je degene tegenover je pas echt begeleiden door pijn en ongemak. Maar dat betekent dat wij zorgverleners eerst zelf de weg naar binnen hebben te bewandelen. Als maag-darm-leverarts kreeg ik die kans middels een burn-out, of eigenlijk een burn-in; ik was genoodzaakt de verbinding met mijzelf weer te hervinden, door zelfzorg, door mijn eigen angsten en wonden aan te kijken, door te zien vanuit welke behoeftigheid en wonden ik tot dusver mijn vak had uitgeoefend.
Meer informatie: Voor nascholingen voor zorgverleners op gebied van zelfzorg, traumaheling, integrative medicine en nog veel meer, zie: www.schoolforintegrativemedicine.nl
Lees het gehele artikel vanaf pagina 40 in het VNIG 1/24.
Wilt u het gehele artikel als PDF bestand ontvangen? Bestel het dan hier voor € 3,50.
Bronvermelding:
1. Maté, G. (2019). When the Body Says No: The Cost of Hidden Stress. Uitgeverij: Vermilion.
2. Furman D, Campisi J, Verdin E, Carrera-Bastos P, Targ S, Franceschi C, Ferrucci L, Gilroy DW, Fasano A, Miller GW, Miller AH, Mantovani A, Weyand CM, Barzilai N, Goronzy JJ, Rando TA, Effros RB, Lucia A, Kleinstreuer N, Slavich GM. Chronic inflammation in the etiology of disease across the life span. Nat Med. 2019 Dec;25(12):1822-1832. doi: 10.1038/s41591-019-0675-0. Epub 2019 Dec 5. PMID: 31806905; PMCID: PMC7147972.
3. Physician Burnout & Depression Report 2022: Stress, Anxiety and Anger. Medscape (januari 2022). Geraadpleegd op 23 oktober 2023 via: www.medscape.com/slideshow/2022-lifestyle-burnout
4. Heijmans, B. (2022). Zoeken op het snijvlak. Geraadpleegd op 23 oktober 2023 via: www.universiteitleiden.nl/oratieheijmans_zoekenophetsnijvlak_22apr22.pdf
5. Van der Kolk, B. (2015). The Body Keeps the Score: Mind, Brain, and Body in the Transformation of Trauma. London: PenguinBooks Ltd.