Het belang van eten (en drinken) met aandacht
06 Aug, 2013
Op ons LinkedIn platform gaat het nu eens niet over de kwaliteit van voeding, waar al zoveel over gezegd en geschreven wordt, maar over de kwaliteit van het eetproces zelf. Over het belang van eten met aandacht wordt volop gediscussieerd.
In onze huidige samenleving lijkt steeds minder aandacht te bestaan voor het eten zelf. Waar in het recente verleden, tijdens de opvoeding van onze kinderen, nog volop aandacht was voor bewust eten, lijkt eten meer en meer een ‘bijzaak’ te worden. Processen als lezen, televisie kijken of spelen gaan vaak gewoon door.
Ook al kennen we allemaal het belang, sommige bijdragen zijn toch weer eye-openers, daarom willen wij u enkele van deze bijdragen niet onthouden.
Wilt u zelf meedoen aan deze of ander discussies en/of kennis uitwisselen? Klik dan hier om u aan te melden op het LinkedIn platform.
Enkele bijdragen op LinkedIn:
‘Er wordt erg veel aandacht besteed aan voeding en dat is een goede zaak! Minder aandacht krijgt de wijze waarop wij ons voeden en onder welke omstandigheden. Om die reden wil ik daar maar eens een discussie aan wijden.
Vaak wordt er heel snel gegeten of worden maaltijden overgeslagen. Praten met volle mond is ook geen uitzondering. Praten en breien gaan niet samen, luidt het gezegde, maar eten en praten wel? Besteden jullie aandacht aan dit soort zaken?’
‘…In de Chinese voedingsleer is men wel bezig met sfeer en gedrag tijdens het eten. Zo wordt het erg belangrijk geacht dat je je voedsel met je zintuigen waarneemt. Je kijkt naar de kleur van het eten op je bord, je voelt met lippen en tong de vorm en structuur ervan, je neemt de geur waar en je proeft de smaak. Dat kan alleen als je ook aandacht besteedt aan je zintuiglijke waarnemingen en niet bezig bent met tv, de krant of een andere afleiding. Smaak en geur zijn verbonden met de 5 elementen hout, vuur, aarde, metaal en water en alle 5 elementen zijn belangrijk voor de spijsvertering als geheel…’
‘…De wijze waarop de mens zijn 'spijzen' inneemt, verwerkt en loslaat, kan dus veel vertellen over de manier waarop hij in het leven staat, hoe hij zich verhoudt tot zijn buiten- en binnenwereld. Hoe hij zichzelf vorm geeft in deze wereld. Hoe verteer jij de wereld; wat laat je binnenkomen, wat neem je op, wat kun je verwerken, opbouwen en weer loslaten… en hoe je doe je dan dan? Waarom doe je het zo; wanneer loopt het goed en wanneer ervaar je weerstanden etc. Allemaal vragen die tezamen het beeld kunnen vormen van de mens die voor je zit. Voor de therapeut is enkel voedings(vak)kennis daarmee niet toereikend. Ook een zeker 'spiritueel bewustzijn' van onze (eigen) relatie met voeding, is dan een waardevol instrument om de mens die tegenover je zit, liefdevol te kunnen 'schouwen'…’
‘…Mijn zoontje zit op de vrije school en daar zingen ze voor het eten een liedje ter voorbereiding. Daarna zetten ze een zacht muziekje op en mag er niet worden gepraat. Zo hebben ze meer aandacht voor het eten en komen ze even tot rust.
Thuis hebben wij ook de regel eten is eten en spelen is spelen, ofwel: tijdens het eten doen we geen andere dingen.
We zitten ook altijd als we eten of drinken en niet, zoals ik andere kinderen vaak zie doen, als spelend en rennend eten en drinken.
Ik vraag mijn zoontje ook of hij wil voelen in zijn buik of hij vol zit of dat hij nog honger heeft. Inmiddels kan hij dit goed aangeven en stopt ook met eten als hij vol zit…’