Kijken met je hart

12 Dec, 2017

Door: Anna Myrte Korteweg

Verbeelding en zelfexpressie zijn krachtige hulpmiddelen waarmee je je kunt leren verhouden tot moeilijke situaties in het leven, zoals een ernstige ziekte. Dat was de rode draad van het symposium getiteld ‘het versterken van draag- en veerkracht bij kanker en chronische ziekte met verbeelding, zang en creativiteit’ dat op 15 september 2017 werd georganiseerd door de School voor Imaginatie in Amsterdam. Gedurende de dag was er aandacht voor verschillende manieren waarop verbeelding en creatieve expressie kunnen bijdragen aan het hervinden van emotioneel en psychisch evenwicht bij kanker en chronische ziekte.

Films, lezingen, zang en een imaginatie-oefening vormden de ingrediënten van deze indrukwekkende en tot de verbeelding sprekende dag in Amsterdam. De deelnemers leerden zo niet uitsluitend in theoretische zin over de werkzaamheid van verbeeldingskracht en creatieve expressie, maar konden deze ook aan den lijve ondervinden. Het interactieve karakter van het symposium sloot goed aan bij de manier waarop er met imaginatie gewerkt kan worden. Imaginatie is een taal die in ons leeft. Om imaginatie in therapie aan te wenden, is het van belang deze taal eerst vanuit de eigen ervaring te leren kennen, zo was de inherente boodschap van deze dag.

Jan Taal, GZ-psycholoog, oprichter van de School voor Imaginatie en medeoprichter van Stichting Kanker in Beeld, verzorgde de openingslezing. ‘Imaginatie brengt je in contact met een werkelijkheid die verder gaat dan het verstand’, vertelt hij. ‘Het biedt een ‘non-verbale stem’ waarmee recht wordt gedaan aan wat vanbinnen leeft en toegang wordt gegeven tot nieuwe mogelijkheden. Het ruimere perspectief waarmee verbeelding je in contact brengt, helpt om dicht bij jezelf te zijn in moeilijke tijden.’ Jan Taal laat afbeeldingen zien die in therapiesessies werden gemaakt, waaronder die van een 22-jarige man die was getroffen door teelbalkanker. In een therapiesessie deed hij de oefening ‘een veilige plek’, een imaginatieoefening waarbij je je voorstelt dat je op een plek bent waar je je helemaal op je gemak en veilig voelt. De man tekende zichzelf, liggend in de zon op een open plek in het bos. Dit beeld en het erbij horende gevoel, was in deze moeilijke periode voor hem een bron van kracht. Hij vertelde: ‘Mijn leven stond stil en tegelijkertijd werd ik geconfronteerd met grote angsten en onzekerheid. Aanvankelijk was ik sceptisch over imaginatie, maar de oefening met een ‘goede, veilige plek’ gaf me de rust die ik nodig had en de moed om naar mijn angsten te kijken.’