Als het ergste gebeurt

03 Dec, 2012

Door: Els Smits

Wat is het ergste dat je kan overkomen? Voor veel mensen is het antwoord op die vraag: het verlies van je kind. Pieter van der Poort overkwam het. Op 18-jarige leeftijd, vlak na zijn eindexamen, kwam zijn zoon Koen om ten gevolge van een heel ongelukkige val. Ruim vier jaar later is het verdriet er niet minder om, maar is hij in staat er op een mooie, ontroerende en dieprakende manier over te praten.

‘Een gebeurtenis zoals met Koen kun je niet bedenken, je kunt het je niet voorstellen. En doe dat ook alsjeblieft niet, want het is nooit de waarheid. Het is een shock, eerst ben je gewoon in shock’. Ik zat net op Vlieland toen, ik was een weekje gaan fietsen nadat hij zijn examen had gedaan. Door de week woonde Koen bij mij als hij naar school moest. Zijn moeder woonde ergens anders, tien kilometer verderop, en in het weekend was hij vaak bij haar. Hij had net het laatste examen gehad en had de boel de boel gelaten thuis, alles lag overal. Toen zijn moeder hem kwam halen, zat hij al in de auto toen zij zei: ‘Het is nogal een einde van een periode, zeg even je vader gedag.’ En hij kwam naar me toe en hield me heel even vast, maar wel 100%. Zo is het altijd geweest, van jongs af aan. We hebben ongelofelijk veel dingen samen gedaan en ik heb vaak eerder het idee gehad dat hij meer mijn vader was dan ik de zijne. Op school stond hij bekend als de filosoof. Hij dacht over veel dingen anders. Hij had altijd discussies over filosofische dingen die dan eindeloos ver gingen. Nou ja, hij was gewoon heel bijzonder.