Cirkel van v(ert)rouwen

13 Dec, 2011

Door: Joyce Hoek-Pula

Een doula bij de bevalling

We leven in een wereld waarin we op veel vlakken doorgeschoten zijn in het denken dat we álles kunnen weten, onderzoeken en analyseren. Daardoor lijkt het dat oplossingen binnen handbereik zijn voor wat maar enigszins lijkt op ziekte, dood, verlies. Voor mysterie, voor dat wat we niet kúnnen weten en beheersen, is nog maar weinig plek.

Wanneer je een pasgeboren baby in de ogen kijkt, kijk je recht in de ogen van een mysterie. Een en al bewustzijn, aanwezigheid, een wezen dat verbinding zoekt in de wereld om zich heen, vol verwondering en aandacht.

Maar kijken alle baby’s direct zo de wereld in? Wie kent niet het vertrokken gezichtje bij de geboorte, de angstkreten, het huilen, of het wat versufte baby’tje, dat maar moeilijk drinkt, dat nog niet ‘hier’ lijkt te willen komen. Wat is er met die baby gebeurd?

Anna Verwaal beschrijft in haar artikel (zie pagina 10) hoe zwangerschap en geboorte invloed hebben op het hele verdere leven van de mens die geboren wordt. Vanuit het gegeven dat het uitermate belangrijk is hóe we ter wereld komen, zowel voor ons als individu als voor de hele mensheid en de aarde, werk ik als doula-geboortebegeleidster.

‘. . . dat de continue één-op-één
begeleiding het meest effectief was . . .’

Een doula bij de bevalling, complementair aan de vroedvrouw of gynaecoloog, ter continue ondersteuning van de barende vrouw en haar partner, raakt ook in Nederland steeds meer ingeburgerd. Het fenomeen is overgekomen vanuit Amerika, waar het beroep van doula sinds de jaren tachtig in opkomst is.