Stemtherapie, het recht om je stem te laten horen

10 Jun, 2011

Door: Ria Teeuw

Erica Nap is stembevrijder in hart en ziel

Jezelf laten horen en zien, in alle openheid en kwetsbaarheid, dus ook met de grootsheid en schoonheid die dat met zich meebrengt. Doodeng, want een ander zou je wel eens kunnen afwijzen. “Maar dat is een angst uit het verleden, het zijn trauma’s uit de kindertijd, die tevoorschijn komen zodra iemand gaat zingen.” Aan het woord is Erica Nap van Murali, de school voor stem- en dansbevrijding. In haar werk moedigt ze haar cliënten aan alle klanken voort te brengen die er maar boven komen. Ze begeleidt ze met haar gitaar.

Stemexpressie heeft niet te maken met mooi zingen en het aanleren van technieken, maar gaat over je stem laten horen. Dat is tegelijk het verschil met zangles. Sterker nog, Erica moedigt in eerste instantie juist aan om het lelijker te maken: “Laat de hele bagger maar gewoon naar buiten komen. We leven in een tijd waarin we bezig zijn te ontdekken wie we eigenlijk zijn. En daarin is de stem essentieel. Wat is jouw geluid, wat is jouw waarheid, wat leeft er binnen in jou? Eeuwen heeft dit soort vragen geen ruimte gekregen, met als gevolg dat er bij veel mensen een blokkade in het keelgebied aanwezig is. Die fungeert haast als een verbod om uit te komen voor wie je werkelijk bent en voelt.”

Moe
Erica heeft van jongs af aan gezongen en is een tijd koordirigente geweest. Jaren geleden werkte ze in het basisonderwijs en kwam vaak heel moe thuis. “Op een avond lag ik doodmoe
in mijn bed en besefte toen ‘hier word ik niet gelukkig van’. Ik realiseerde me ineens dat ik eigenlijk een jaar lang helemaal niks wilde. De volgende dag nam ik ontslag, terwijl ik geen idee
had wat ik zou gaan doen of hoe ik geld binnen zou brengen. Het interesseerde me ook niet, ik heb me er helemaal aan overgegeven. Ik veranderde de vraag van ‘wat wil ik met het leven’,
naar ‘wat wil het leven met mij?’”