Sterven, tijd voor een ander verhaal

22 Jun, 2020

Door Ineke Visser (Koedam)

In de hele wereld staan menselijke samenlevingen onder druk. Zo ook in ons land. Het om zich heen grijpende coronavirus en de dagelijkse berichtgeving daarover heeft impact op eenieder van ons. Het lijkt erop dat de mensheid een stap in haar ontwikkeling heeft bereikt waar gezocht moet worden naar nieuwe manieren van leven en sterven die meer passend zijn. Het coronavirus zet ons even stil, geeft onze planeet een adempauze en roept op tot bezinning.

Negenennegentig procent van de mensen die sterft aan het coronavirus kent een of meer, onderliggende ziekten. Voor mensen die besmet raken met het coronavirus en die onderliggende aandoeningen hebben, is dit het onherroepelijke en ultieme moment om na te denken over het onvermijdelijke levenseinde dat nu misschien wel in een heel snel tempo nadert en hun wensen met naasten en de huisarts te bespreken.
Maar bezinnen op het gegeven dat wij sterfelijk zijn, zou misschien wel veel eerder moeten gebeuren. Wat betekent sterfelijkheid voor ons en wat is het dat sterft? Ons collectieve geloof in een maakbare wereld confronteert ons in deze crisis met een werkelijkheid die daar niet aan beantwoordt. De keuze waar wij ons voor geplaatst zien, is enerzijds nog meer controle en beheersing over alle aspecten van het leven en anderzijds acceptatie van de werkelijkheid zoals die is. En dat vraagt van ons dat we een pas op de plaats maken, naar binnen keren en verbinding maken met het gegeven dat wij op een dag zullen sterven. Een belangrijke eerste stap kan zijn om na te denken over wensen in de laatste levensfase en die te bespreken met naasten en huisarts.