Volhardend opbouwen van vertrouwensrelaties

16 Jun, 2021

Door Els Smits

Samenwerking kan op allerlei manieren vorm krijgen. In een onlinegesprek vertelt haptotherapeut Rens van der Hout hoe hij dat ziet en doet. Samenwerken past hem als een jas; het is zijn manier van in de wereld staan, rondkijken en met zijn vak omgaan. De lichtheid en vanzelfsprekendheid waarmee hij dat doet, is inspirerend.

Veel lezers kennen Rens van der Hout vanuit zijn voorzitterschap van de VNT en de LVNT. Ruim daaraan voorafgaand studeerde hij kinesiologie, waarvoor hij onder andere stage liep bij een manueel therapeut. Deze man was ook haptotherapeut en daar raakte Rens besmet met het haptonomisch virus, zoals hij het zelf verwoordt. Dus volgde hij daarna de vakopleiding voor haptonomie Synergos, waar hij sinds 2007 ook docent is.
Een aantal jaar geleden werd darmkanker geconstateerd bij Rens. Het laatste stuk van zijn dikke darm werd verwijderd en hij had tijdelijk een stoma. Zelfs, of misschien wel juist die persoonlijke ervaringen, leidden tot vormen van samenwerking.

Zo lijkt alles wat op zijn pad komt een aangrijpingspunt voor samenwerking te zijn, met collega’s, met het reguliere circuit, met patiëntenverenigingen. Als je Rens hoort praten klinkt het eenvoudig. En misschien is het dat ook wel, maar je moet er wel wat voor doen. ‘Het heeft veel te maken met hoe je contact zoekt en maakt met mensen. Samenwerking is in veel gevallen het gevolg van een jarenlang opgebouwde vertrouwensrelatie, die zijn vruchten afwerpt.’ Zo is Rens naast zijn eigen praktijk in Assen ook een dag per week te vinden in een groepspraktijk in Heerenveen. Dat voert terug op die stageperiode, lang geleden, van zijn kinesiologiestudie bij de manueel therapeut. ‘Zijn dochter, ook manueel therapeut, nam de praktijk over en daar kwam ik zelf wel eens. In die praktijk werken ook een sportfysiotherapeut, een sportdiëtist en een Cesartherapeut. Zij vroegen me of ik zin had om erbij te komen.’ Tijdens intervisie/vaardigheidsavonden bevragen ze elkaar op hoe de ander werkt en kijken ze hoe ze elkaar kunnen enthousiasmeren en aanvullen. ‘Af en toe eten we gewoon gezellig met elkaar. Dan praten we ook over onze privédingen. Als je je collega’s ook privé kent, ga je anders met elkaar om dan alleen maar als collega-therapeut; je maakt een verdiepingsslag.’ In de dagelijkse praktijk kunnen ze ook bij elkaar terecht als iemand iets kwijt wil over een ervaring met een cliënt. ‘Ook dingen die ik in mijn eigen praktijk tegenkom, deel ik soms met hen, juist omdat ze dagelijks met dezelfde problematiek en dramatiek te maken hebben.’

Lees het gehele artikel vanaf pagina 46 in het VNIG 4/21.

Meer informatie: www.haptonomie-sowelu.nl

Wilt u het gehele artikel als PDF bestand ontvangen? Bestel het dan hier voor € 3,50.