Reflexpunt: We waren het even vergeten……..

07 Aug, 2012

Door: Tineke Kleine Deters

Het is al weer een aantal jaren geleden dat ik dat licht zag ………, het voelde warm, veilig, krachtig en als de meest liefdevolle omarming die ik tot dan toe ooit had ervaren. Het voelde als een vergeten deel van mijzelf, zó vertrouwd…

Dat licht werd een houvast, een anker. Een begin van het ontdekken van mijn spirituele zelf. Die energie bracht wonderen op mijn pad, situaties waarin ik veel over mezelf leerde, situaties waarin ik in contact met anderen mocht ervaren wat onze essentie is. Er ontstond een verlangen om anderen van hun licht bewust te maken.

Helaas was ik niet voortdurend in een staat van liefde en vertrouwen. Het leven lijkt soms wel een hindernisbaan. De moeilijkste hindernissen waren die situaties waarin een beroep gedaan werd op het kunnen ervaren van liefde voor mezelf. Mijn lichaam protesteerde met alle geweld en dwong mij om naar binnen te keren.

Want wat is dat nou eigenlijk: liefde voor jezelf? Als ik maar genoeg mediteerde en affirmeerde op die liefde zou mijn lichaam wel gaan reageren, dacht ik. Als ik maar hard genoeg mijn best deed…..

Maar ik mediteerde tot ik een ons woog (bijna letterlijk, want ondanks zes maaltijden per dag viel ik af). En op het dieptepunt was daar de boodschap in de vorm van een paar woorden uit een boek ´Liefde kent geen vorm´. Zo kwam ik na de ´nodige´ pijn tot het besef dat wij liefde zijn en er niets voor hoeven te doen. Alleen maar voelen en overgeven aan dat wat is. Acceptatie in de ware betekenis van het woord: het ontbreken van oordeel op elk gebied. (Het wonderlijke was dat ik vanaf dat moment weer in gewicht toenam.)

‘Maar ik mediteerde tot ik een ons woog…’

Een andere hindernis in mijn bewustzijn (want uiteindelijk is er gewoon een verschuiving van bewustzijn nodig) was dat heimweegevoel. Het had te maken met de oorsprong van dat licht, een plek die ik ´kende´ als licht en zuiver, zo anders dan hier op aarde. Heimwee….. En ik ontmoette mensen met diezelfde pijn.

Weten dat je liefde en licht bent, wil nog niet zeggen dat je je ook als zodanig kunt voelen en ervaren. Dat voelen en ervaren kwam pas nadat ik me voor het eerst echt met de aarde verbond. Want het licht was ook hier, in en op de aarde. Dat was een ware openbaring! Meer en meer kwam het besef dat ik het niet van buitenaf hoef te halen, maar dat ik me alleen maar naar binnen hoef te richten. Heimweegevoel is nergens voor nodig. Want het is om me heen en in mijn lichaam, sterker nog: ik ben het! Ik was in de eerste helft van mijn leven gewoon even vergeten dat ‘ik BEN’. Vergeten dat mijn cellen uit levend licht bestaan. Steeds meer mensen ontwaken nu in deze tijd in dit bewustzijn. De eerste stap is stil kunnen zijn en voelen wat er in je leeft. De intentie en het verlangen zijn voldoende om een verbinding met je hart aan te gaan.

‘Weten dat je liefde en licht bent…’

En weet je wat zo fijn is?
Een (therapeutisch) gesprek, een massage, een behandeling, heeft vanaf nu een totaal andere uitwerking. Door in mijn eigen geaarde energieveld te blijven van licht en liefde en het licht in de ander te zien, krijgt de cliënt weer contact met een vergeten deel in hem/haar. Daar zijn geen woorden voor nodig. De energie doet zijn werk.

Wij zijn één, beiden van hetzelfde licht……. En zo helpen wij elkaar te herinneren wie wij werkelijk zijn, zodat wij dit licht nu eindelijk op aarde kunnen brengen…… We waren het alleen maar even vergeten…..

Tineke Kleine Deters

Meer informatie:
www.praktijknatuurlijkbewust.nl