VNGK, nummer 1/2013

03 Dec, 2012

VNGK 1/13

De januari/februari editie heeft als rode draad afscheid nemen en opnieuw beginnen, met o.a. een prachtig artikel van Ineke Koedam over ervaringen op de grens van leven en dood.

* Voorwoord, Afscheid nemen en opnieuw beginnen, door Ellen Vunderink
* Column bruggenbouwen: Innerlijk verlangen, door Elly Verblaauw
* Ervaringen op de grens van leven en dood, door Ineke Koedam
* ‘Mijn kindzijn verliezen’, door Gonny van de Lang
* Medische basiskennis: De ademhaling, door Els Smits
* De praktijk van…, door Ria Teeuw
* Als het ergste gebeurt, door Els Smits
* Masseren met de handen op de rug, door Ria Teeuw
* Kwaliteit van zorg staat voorop
* Ayurveda: het ritme van leven en dood, door drs. Coen van der Kroon
* Column Homeopathie: Terugvallen en opnieuw beginnen, door Mirjam van Zweeden en Alex Leupen
* Ik heb de ziekte, maar bén deze niet, door Ria Teeuw
* Het gaat niet om de ziekte maar om de mens
* Triage en de orthomoleculaire geneeskunde, door dr. Gert E. Schuitemaker
* Alles verloren, alles gewonnen, door Anna Myrte Korteweg
* Lichaamseigen middelen tegen groot aantal klachten, door Els Smits en prof.dr. Jan Keppel Hesselink
* Reflexpunt: Rouwverwerking, een ommekeer in je leven, een nieuw begin…, door Irma Wagenvoort-Woestenenk

Voorwoord: Afscheid nemen en opnieuw beginnen

Ik denk vaak terug aan een fragment dat ik zag in een documentaire op televisie. Het was een paar maanden na de tsunami van Kerstmis 2004. Een vrouw zat op een stuk land dat was verwoest door het water. Schuin achter haar zat haar moeder. Ze vertelde dat zij en haar moeder de enige overgeblevenen waren van de hele familie. Met wat materiaal dat ze had gevonden, had ze een ‘warung’ gemaakt, een winkeltje. En daar zat ze, op een desolate plek omringd door chaos, in haar kraampje met bijna niks om te verkopen.

De vanzelfsprekendheid waarmee deze vrouw datgene deed wat er gedaan moest worden, zorgen voor haar en haar moeder, raakte me diep.

Afscheid nemen en opnieuw beginnen. We hebben er allemaal op de één of andere manier mee te maken. In het klein en in het groot. Ik zie nog voor me hoe ik aan het eind van de eerste dag op de middelbare school naar huis fietste. Wat voelde ik me klein. Ik zie mijn moeder na bijna zestig jaar huwelijk zoeken hoe zij haar leven opnieuw kan vormgeven na het overlijden van mijn vader. Ook al had ze hem bijna een jaar verzorgd en ook al wist ze dat hij zou overlijden, toen het gebeurde, was het een schok. Ineens moest ze alleen doen wat ze jaren samen hadden gedaan. Ik heb mezelf gezien, op zoek naar een andere invulling van mijn leven nadat ik was gescheiden. Ondanks het feit dat ik een bewuste keuze maakte, was de realiteit anders dan ik had bedacht. Geen klankbord meer, geen gedeelde verantwoordelijkheden meer. Ik zie in mijn praktijk hoe mensen door uiteenlopende gebeurtenissen worden gedwongen afscheid te nemen en een nieuw begin te maken in hun leven. En ik ben zo verwonderd hoe verschillend mensen reageren op schijnbaar vergelijkbare situaties. Wat is het dat er gebeurt in een mens als hij of zij ten diepste wordt geraakt?

Dit decembernummer is gevuld met mensen die op één of andere manier afscheid namen en opnieuw begonnen. Een van de schrijvers, Irma Wagenvoort, eindigt met deze prachtige zin: ‘Het offer was groot, maar wat heeft het mijn leven verrijkt!’.

Wij hopen dat de artikelen in deze editie voeding voor je ziel zijn en wij wensen je een mooie Kerst en een mooi 2013.