VNGK, nummer 5/2011

17 Aug, 2011

VNGK 5/11

De sept/okt editie heeft als hoofdartikel ‘Uitgeput en opgebrand’, de werking van bamboe bij burn-out

* Voorwoord, Intimiteit, door Ellen Vunderink
* Column bruggenbouwen: ‘Innerlijke werkelijkheid ontwaakt’, door Elly Verblaauw
* Uitgeput en opgebrand, door Mirjam van Zweeden en Alex Leupen
* De functie van koorts bij kinderen, door Jan Blaauw
* De praktijk van… Thea Ferwerda, door Ria Teeuw
* Integraal bezig zijn, door Huub Koning
* Energie van anderen en hoe daarmee om te gaan, door Bertien van Woelderen
* Kinderen en ADHD: een ‘complete’ benadering, door Marja van der Ende
* ‘Paddo’s en paradise’, door Mirjam van Zweeden en Alex Leupen
* Medische basiskennis, hoe zat dat ook alweer?, door Els Smits
* Kinesiologie: testmethode of behandelwijze?, door Steven Peeters
* Nature by the Sea: Eerste hulp bij therapieresistente patiënten, door Ellen Vunderink
* Interview: Wie is Anne Hering?, door een Qing Bai student

Voorwoord: Intimiteit

Als ik aan het werk ben in mijn praktijk, word ik soms ineens overvallen door een gevoel van, ja, van ‘hoe noem je dat?’ Wat is het soms toch moeilijk om woorden te vinden. Het enige woord dat in mijn gevoel een beetje past, is ‘gelukzaligheid’. De interactie met een cliënt kan mij soms zo ontroeren, dat ik me vervuld voel van geluk. Toen ik dit eens deelde met collega’s, vroeg iemand me of ik dan wel professioneel ben. Ik had daar toen geen antwoord op, ook al zei mijn gevoel dat er geen sprake was van niet-professioneel zijn.

Onlangs, bij een nascholing, gingen we in op de vraag wat een helende therapeutische relatie inhoudt, en hoe een integratieve werkwijze gebouwd is op bewustzijn, respect en liefde. Zo kwam het gesprek op de lagen in de wereld waarin we leven. In dit geval had de spreker het over de openbare, de sociale, de persoonlijke en de intieme laag. Deze spreker, Gerhard Boeckler, stelde dat genezing plaatsvindt op de intieme laag. Dit resoneerde bij me, het gaf me kippenvel.

Ik realiseerde me dat dat precies is wat mij telkens weer ontroert in mijn werk. Dat een cliënt en ik zich met elkaar verbinden op de intieme laag. Die verbinding vervult me met dankbaarheid en geluk. Helen kan inderdaad alleen op de intieme laag.

In mijn tijd op de Academie voor Haptonomie werd het begrip ‘intimiteit met behoud van distantie’ gebruikt. Voor mij geeft dat precies aan waar het om gaat. Het verbinden met cliënten op de intieme
laag geeft ons, therapeuten, een grote verantwoordelijkheid. De eisen die zorgverzekeraars aan ons stellen zijn gericht op medische basiskennis. De therapeutische vorming die nodig is om de cliënt verantwoord te begeleiden op mentaal en emotioneel niveau, krijgt, overigens ook in de reguliere zorg, weinig aandacht.

Soms hoor ik therapeuten zeggen ‘mensen komen bij mij met een fysieke klacht, dus therapeutische vorming is voor mij niet belangrijk’. Ook het omgekeerde hoor ik wel eens, namelijk dat therapeuten denken dat medische basiskennis niet relevant is in hun discipline.

In de integraal natuurlijke zorg werken wij met de hele mens. Dat is waarin wij ons onderscheiden en het is onze grootste kracht. En juist daarom moeten we weet hebben van de mens als geheel.

Het is, in mijn beleving, belangrijk dat we ons bewust zijn van het vertrouwen dat onze cliënten ons geven, en van de bekwaamheden die we nodig hebben om ons werk te kunnen doen. We hebben
zorg te dragen voor onze eigen professionaliteit door verantwoordelijkheid te nemen voor onze kennis en competenties.

Dit geeft mij het idee dat de eisen die zorgverzekeraars aan ons stellen, ons de kans geven om te laten zien wat we de samenleving te bieden hebben.

Laten we die kans pakken!

Ellen