VNIG, nummer 1/2019
17 Dec, 2018
In de januari/februari editie staat o.a. een mooi artikel van Els Smits over ‘Sterven… van angst naar vertrouwen’.
* Verbinding, door Ellen Vunderink
* Het belang van ontmoeting in de therapie, door Henne Arnolt Verschuren
* Je verbinden met je passie, door Ellen Vunderink
* Verbinding als gezondheidsinterventie, door Karlien Bongers
* Sterven… van angst naar vertrouwen, door Els Smits
* Genezing begint bij verbinding, door Marlene van Lier
* De ziel die alle ruimte vult, door Han van den Boogaard
* Kerstavond, door Marieke Lebbink
* De natuur verbindt alles, door Noortje van Deursen
* De praktijk van Maud Berens, door Karin de Jonge
* Vrede kun je leren, door Karin de Jonge
* Zuiver communiceren, door Luise-Anna Kroon
* De VBAG innoveert en professionaliseert, door Els Smits
* Bij de kachel met een glas, door Tine Goedhart
* Verkopen in verbinding, door Brenda Dekkers
* Verbinding, door Karlien Bongers
Voorwoord: Verbinding
Vlak nadat onze dierbare eindredacteur Els de teksten voor deze editie met het kerstthema ‘verbinding’ had afgerond, kreeg ze bericht dat het helemaal niet goed ging met haar moeder. Zij overleed onverwacht en snel in haar 87ste levensjaar. Toen we aankwamen bij de natuurbegraafplaats moesten we langs de kant van de weg parkeren, ruim voordat de parkeerplaats in zicht was. Zoveel mensen kwamen afscheid nemen. Tijdens de toespraken viel regelmatig het woord ‘verbinding’. Over hoe Els’ moeder zich verbond met haar kinderen en kleinkinderen, met de mensen in het huis en in de wijk waar ze al sinds haar huwelijk woonde, met haar omgeving. Over hoe ze elke dag wel een bloemetje haalde om aan iemand te geven. Over hoe ze voor anderen en voor zichzelf zorgde. Zoals een kleindochter zei: ‘Je zorgde voor iedereen, en voor jouzelf, door bijvoorbeeld een ring te kopen die je mooi vond. Dat bewonder ik zo in jou’.
Verbinding en zelfverbinding. Precies wat we in deze editie wilden aanraken. Zo wonderlijk hoe dingen soms samenvallen. En universeel blijken te zijn. Dat jong en oud dezelfde verwondering en bewondering kunnen voelen.
Het kan zo moeilijk zijn je te verbinden met een ander. Omdat we ons zo kwetsbaar kunnen voelen in de verbinding. Wil je je werkelijk verbinden, dan moet je jezelf laten zien, jezelf openstellen én je moet die ander willen zien, je openstellen voor de ander en wat in hem of haar leeft. Hoe eng kan dat zijn!
Maar die verbinding met de ander wordt niet echt wat als je niet verbonden bent met jezelf. En hoe moeilijk is dat wel niet? Jezelf onder ogen zien zoals je werkelijk bent, met als je leuke en minder leuke eigenaardigheden en eigenschappen. Met de dingen waar je je voor schaamt of schuldig over voelt, en die dan ook nog eens met begrip en compassie bezien.
Verbinding en zelfverbinding, ik wens het de hele wereld en mezelf toe. Ook jou!
