VNIG, nummer 2/2019
20 Feb, 2019
In de maart/april editie staat o.a. een mooi artikel van Hans Siepel over ‘Dementie: de stem van de ziel’.
* Beelden uit een ver verleden zijn altijd van vandaag, door Ellen Vunderink
* Moeder, door Henne Arnolt Verschuren
* Dementie: de stem van de ziel door Hans Siepel
* Muziek en dementie, door Karlien Bongers
* Het Bredesen Protocol, door Toine de Graaf
* Homeopathische interventies binnen de psychogeriatrie, door Misja Abels
* Vergeetachtig, door Marieke Lebbink
* De praktijk van Marlie Houben, door Karin de Jonge
* De pijlers van de natuurgeneeskunde, door Renée Koenders en Selma Bijl
* Dementie, door Nadja van de Kleut
* We onderschatten ze, door Toine de Graaf
* Spanningen loslaten, door Luise-Anna Kroon
* Een nieuwe lente, een nieuw geluid, door Tine Goedhart
* Gaan voor goede doelen, door Brenda Dekkers
* Vervreemding, door Karlien Bongers
Voorwoord: ‘Beelden uit een ver verleden zijn altijd van vandaag’
Deze dichtregel van de Rotterdamse dichter Theo Verhaar was ooit de titel van mijn scriptie op de Academie voor Haptonomie. Het is een zin die regelmatig bij me terugkomt. Ook toen ik jaren geleden in de auto zat en op de radio iemand hoorde spreken over dementie. Hans Siepel, de man die aan het woord was, vertelde over zijn moeder. Zij begon, toen ze ging dementeren, herinneringen aan seksueel misbruik te delen dat had plaatsgevonden toen ze een meisje was. Haar hele leven had ze die ervaringen verborgen gehouden. Toen generatiegenoten bevestigden wat zij benoemde, ging een wereld open voor Hans. De dementie van zijn moeder liet hem zien dat deze staat van zijn de stem van de ziel kan laten spreken.
En iets heel anders uit een, voor mij ver, verleden kwam ook bij me terug. Bijna tien jaar geleden was ik voorzitter van één van onze beroepsverenigingen, de VNT, de vereniging van Natuurgeneeskundig Therapeuten. Er waren en zijn veel kleine beroepsverenigingen en mijn droom was om die te laten samenwerken en integreren. Helaas waren de verschillen toen nog sterker dan de overeenkomsten en strandden de initiatieven die we, met een fors aantal mensen, namen. Maar nu hebben de VNT en de LVNG, de Landelijke Vereniging Natuurlijke Geneeswijzen, toestemming gekregen van hun leden om de mogelijkheden van een fusie te onderzoeken. In december was ik aanwezig bij de eerste ochtend, waar de leden van beide verenigingen waren uitgenodigd en de besturen informatie deelden over de te volgen processen. Inspirerend en leuk. Prachtig om te zien dat zij varen op wat hen bindt! En nog leuker dat dit gebeurt in het jaar dat wij weer het verenigingsblad van de VNT mogen zijn. Welkom terug, VNT!
