VNIG, nummer 5/2019

26 Aug, 2019

In de sep/okt editie staat o.a. een mooi artikel van Greetje Van den Eede over ‘Vruchtbaarheid, mogelijkheden en kansen’.

* Kinderen of geen kinderen, door Ellen Vunderink
* Veerkracht, door Henne Arnolt Verschuren
* Vruchtbaarheid, mogelijkheden en kansen, door Greetje Van den Eede
* Steeds weer individueel afstemmen, door Toine de Graaf
* Bevallen met een doula aan je zijde, door Els Smits
* Energie gaat niet verloren, door Marieke Lebbink
* Van crisis naar nieuw leven, door Marlene van Lier
* Homeopathie en hoge verdunningen, door Elke Wisseborn
* De Praktijk van Tarunai Grunewald, door Karin de Jonge
* Fascia: wat het is en wat het doet, door Els Smits
* CVS: een veelkoppig monster, door Toine de Graaf
* Ontspannen, door Hetty Jansen-Verhagen
* Kuren volgens de Mayr-methode, door Luise-Anna Kroon
* Types in administratie, door Tine Goedhart
* CBS-onderzoek Belevingen, door Brenda Dekkers
* Nieuw leven, door Karlien Bongers

Voorwoord: ‘Kinderen of geen kinderen’

‘Het feit dat een vrouw geen kinderen heeft, wil niet zeggen dat ze onvruchtbaar is.’

Die zin raakt me. Onlangs was ik in gesprek met kennissen die geen kinderen hebben. In de loop van het gesprek bleek dat de man van jongs af aan geen kinderen wilde en de vrouw wel een kinderwens had gehad. Het was duidelijk dat ze de ins en outs van elkaars drijfveren kenden en heel bewust de afweging hebben gemaakt. En ik ken veel meer mensen die heel gelukkig zijn met de keuze om geen kinderen te hebben.

Als iemand mij vraagt of ik kinderen heb zeg ik ‘Er lopen vier kinderen die in mijn buik hebben gewoond, rond op deze planeet’. Dat is mijn manier geworden om de twee zwangerschappen die uitmondden in miskramen te eren, als ik geen ‘Oh wat erg gesprek’ wil voeren. Die miskramen doen namelijk nog steeds pijn. En het komt zo vaak voor dat ze worden gebagatelliseerd, want ze waren bij acht en veertien weken dus het was nog niks, want ik heb vier gezonde kinderen, want het gaat toch zo goed met hen en met mij, want het hoort bij het leven, want er zijn veel ergere dingen, want… En dat brengt me bij het diepe verdriet van een vrouw die geen kinderen kreeg terwijl haar broers en zussen gezinnen hebben, die geen kleinkinderen krijgt nu haar broers en zussen opa en oma worden.

Mijn kinderen zijn voor mij niet alleen de leukste, liefste en meest bijzondere wezens die er rondlopen maar ze vullen mijn hart en geven aan zoveel dingen een andere betekenis. Niks is wat het was sinds ze geboren zijn. Ik ben, nu zij relaties hebben, verwonderd hoe ik de liefdes van hun levens in mijn hart sluit. Hoe ook die ‘kinderen’ als vanzelfsprekend mijn leven verrijken. En ik besef daarmee des te meer hoe peilloos het verdriet moet zijn als je kinderen wilde en ze niet krijgt.

Ik hoop dat deze editie over Nieuw Leven perspectief biedt.

NB Uw feedback lezen we weer graag op redactie@vnig.nl. U krijgt altijd persoonlijk antwoord als u ons schrijft.